Rindan

Açtım usulca yüzünü
Birden sarardı soldu yüzü
Esti badı sabah seher yelleri
Karakış ardından
Zemheri geldi...

Çektim gittim inkârı olmayan yollara!

Zaman can çekişti içimde
Sürdüm atımı soğuk sulara
Daraldı köprülerim geçemedim
Döndüm geriye...

Şimdi nerde duracağımı bilemiyorum!

Şunu hep aklında tut unutma sakın
İnsan ilk önce kendinin esiri olur
Sonra yavaş yavaş alışır esaretine
Bir kurt gibi kemirir içini hasret
Elinden bir şey gelmez...

Artık hiç fark etmez gün batımları!

Yüzünde derin bir kılıç izi
Gözlerine hükmediyor kederin
Ötende berinde var git varyeteleri
Gün görmemiş elemin
Sarmış dört yanı...

Ben şimdi ne diye Asuman'a yalvarayım!

Varsın herkes beni deli bellesin
Allah'ın bir kulu selam vermesin
Kimseler kapımı çalmasın yeter
"Yeter ki gün eksilmesin penceremden"...

Asuman yıkıldı yıkılacak üstüme!

Bir dilek tuttum içimden
Her şeyi unuttum
Sonra aldım asumanı kollarıma
Ninnilerle uyuttum...

Uyanır uyanmaz sarıldı bana!

Az mı çektim ben bu kahrı zindanı
Ne yaptımsa yaptım vazgeçemedim
N'olur artık hor görmeyin rindanı
Ayıp değil ya sevmek sevilmek...

Siz hiç aşık olmadınız mı?

Fevzi CAHİT
Ozanca/İZMİR