Rögar

yanılgı hatanın dönüm noktasıdır belki
döküldü çirkef sokağına, gümüş suyu

ben ki bakınca güzeldin sen
gözlerim gördüğünde güzel
yüreğime çizdiğim portren ve o mavi vizöre bakarken

diler taç yapardım başıma
diler metelik, dilencinin avcuna

belki bırakırdım zina bebeği gibi metruk bir cami avlusuna
belki de sancıdan sarardım sımsıkı zıbınlara

sardım da büyüttüm seni
katran sarısı diline rağmen

tüm rağmenleri
fırlatıp çöp kutusuna, eştim de gömdüm

unuttum dünün tüm kırık omurgalarını
omurgamda diktim göğsünün iman tahtasını

beni böldüm tam ortadan yarıya
biz ettim, yitik sevdaların ardına

sen ;
tarifi meçhulünde kayıp
gaybında saklanırken o deniz sürgünü koyda ve tamda boğulurken anasonda

çektim de aldım
yalınlıktan çoğulluğa


şimdi
vebalin koynuma saklı dolaşıyorum küf kokuttuğun sokaklarda


yanılgı hatanın dönüm noktasıdır belki
döküldü rögarlara, gümüş suyu ...