Rojda

Her an her şey olabilir Rojda
Her an her şey ellerinden akabilir
Bir hiçliğe mahkûm olabilir, vurulabilir düşlerinde tüm hakikatlerin.
Unutma!

Unutma ve git yağmurla beraber.
Akan damlalarda bakışlarım nefessiz kalsın.
Solsun bu güllerin elimde
Dedim
Çatlamış dudağımı dikenlerin kanatsın.

Gecenin intiharına karışıyor tüm yalnızlıklarım
Yalnızlıklarım yanıbaşında kimsesiz bir mülteci Rojda
Ne gidecek yeri var ellerimin
Ne de parmaklarım yazabilir artık adını...

Her sokak çıkmaz oluyor önümde.
Sürgünlüğümü kuşanıyor sarı bir ay
Hayallerim bir dolunayda bıçaklanıyor Rojda.
Avuçlarımda loş bir ışıkla geliyorum gözlerindeki karanlığa.
Karıştığım her kavgada soluğum kesiliyor,
Bir şiirin ürkekliğinde bitiyor koca bir sevda.

Pencerende ölü bir kuş yatıyor.
Kapında vuruluyor esrik günlerim.
İçimde donup kalıyor ansızın bir yangın Rojda.
Sararmış bir mevsimin gölgesinde kırık bir daldır yüreğim.
Al götür bu yerdeki yaprakları ey yılgın rüzgâr.
Yoksa bitirecek beni bu sonbaharlar.

Issız bir denizde bir yakamoz düşüyor gözlerimden
Dizlerimde yorgundur şimdi tüm ayrılıklar
Biraz da sen kal avuçlarımda Rojda
Ellerinde damla damla bir bulutçukla sarıl yaralarıma.
Yanaklarımda bir zemheri yerinde durur daha.

Dilimde dağlıdır şimdi adın.
Söküp alınmıştır bakışların gökyüzümden.
Akan bir yıldız gibi üstüme düşüyor şimdi bütün gidişlerin.
Ve bir yangın daha başlıyor yanıbaşımda Rojda,
Tutuşuyor suskunluğumda tüm sözcüklerim.

Bir gün ben de çoğalırım günlerinin avlusunda
Çaresiz gözlerimde vurulur zaman.
Her masalda biraz yalan olur dağlarımda papatyalar.
Her şey yerli yerinde duruyor, görüyorum,
Siyah beyaz bir resim gibi eskimişim duvarlarında.
Sofranda yerim kalmamış Rojda...





06.05.2009/Şanlıurfa