Rosalie Pierre...

Rosalie Pierre;bir avuç umut,bir avuç hüsran
Resimler anlatmaya yetermiş maziyi...
Açtım yavaşça bitkin,o iki elimi,
Bir avuç umut,bir avuç hüsran...

Kuşlar maviliklere uçuşuyor Rosalie,
Bilir misin?İnsanların da kanatları varmış,
Ruh,kuş misali kanat vurur uçarmış..
Bak!Kuşlar maviliklere uçuşuyor Rosalie!

Akşamları günün hüznü çökermiş sinelere,
Bekliyorum...Güneş hala doğmadı Rosalie.
Saatler uçurum püskürüyor,ölüm kusuyor sanki!
Akşamları günün hüznü çökermiş sinelere..

Bir hal var bende;bir yılgınlık,bitkinlik.!
Sadece bir deniz hayal ediyorum ufukta,
Gözyaşlarıyla uyanır oldum artık sabaha!
Bir hal var bende;bir yılgınlık,bitkinlik...

Senin adına mutluyum aslında Rosalie,
Dünya gün geçtikçe yıpratıyor,öldürüyor seni
Ama hasret de hiç çekilmez ki şimdi!
Cenneti paylaşır mısın benimle Rosalie?

Sevgi fedakarlık istermiş bilir misin Pierre?
Şimdi belki de fadakarlık zamanı...
Biliyorum...Sabır ise işin en zor yanı...!
Sevgi fedakarlık istermiş bilir misin Pierre?

Koşan bir çocuk görsem,hüzünlenirim,
Oracıkta gözlerim dolar,aklıma gelirsin.
Bana koştuğunu göremedi ki hiç gözlerim!
Koşan bir çocuk görsem,hüzünlenirim...

Destanlar yazsam sayfalarca sana,
Yine derdimi anlatmaya yetmez Rosalie!
Kelimelerle anlaşsam,cümleler anlatsa,
Destanlar yazsam sayfalarca sana...

Hiç bir ayrılık sonsuza kadar değilmiş,
Buluşmaya bir daha sözleşenler için...
Alışırım...Dolmayacak olsa da yerin,
Hiç bir ayrılık sonsuza kadar değilmiş!

Sen kardeşine böyle şiir yazan gördün mü hiç?
Anlasın herkes kardeşliğin değerini Rosalie'm
Kim bilir?Kimine göre ben bir deliyim...
Sen kardeşine böyle şiir yazan gördün mü hiç?

Rosalie Pierre;bir avuç umut,bir avuç hüsran
Resimler anlatmaya yetermiş maziyi...
Açtım yavaşça bitkin,o iki elimi,
Bir avuç umut,bir avuç hüsran...



--Bir kez şöyle elinden tutup koşamadığım,cennetlik,rahatsız bir kardeşime yazdım..Ki yaşadıkça da anlıyorum..Hayat ummadığınız iyi ve kötü süprizlerle dolu!Kötü olup olmadığı ise yalnızca sizin bakışınız...