Rosalinda

Loş filizlenen kiraz çiçekleri
Şan şöhret verdiler ilk bahara
Ve baharın son deminde
Sessizce mevsim dönerken

Yeniden yeşermeye başlayınca mehtap
Erimek vardı kızıl dudakların alevinde
Mavinin çıplaklığında alev alev yanarken

Hür olmak vardı
Gümüşe çalan martılar gibi
Deniz köpürürken bembeyaz
Ceviz ağacında şarap olgunlaşırken

Şimdi özgür olmak vardı...

O kentin altın kumsalında
Yıldızlar gamsız parlıyor

Ya sen ıslak bakışlım
Yine keder çökmüş
O mavi gözlerinin kanatlarına

Yakamozların loş ışığında
Dinmiyor martıların hoyrat gürültüsü

Deniz coşuyor
Sessizliği yutan melodiler
Sessizliğimi anlık örtüyor
Dün gece gibi bu gece de

Bu gece
Üstümüzde meltem
Elimde bir kalem
Mavi hikayeler çiziyorum
Kekik kokan yosunlara

Seni yazıyorum dağlara
Dağların mor saçlarına
Seni çiziyorum melteme

Ey şiir bakışlım
Mavi gözlerinde
Doğuyorum küllerimden

Seni çizip yelkenlerime
Uzun sefere çıkıyorum
Açılıyorum ufuksuz denizlere
Ilık poyraz esiyorken ensemde

Bin bir gam başımda
Mazi yaşadığım günler
Heder oldu ömrüm
Özlem içinde güneşine

Gözlerim kamaşıyor yansımanda
Baharın son deminde ölümü özlüyorum
Boğulmak kaderim loş gürleyen mavide

Özledikçe gözlerimde deniz gibisin
Yavaşça boğulurken şarap kadehinde
Git gide uzaklaşıyorsun maziye doğru

Git gide uzaklaşırken hatıralarımla
Aklımda fikrimde sen mavi gözlü kadın
Kekik kokusunu çekerken loş nefesime
Ege denizi karşımda sen yanı başımda

Rosalinda...






Suskun//