Rose Mary Öldü

gül Meryem idi onun adı
ben ise
Rose Mary ...
derdim ona
güllerin en güzeli idi o
günahsızların en masumu
İsa'nın annesi gibi
hem Gül'dü hem Meryem
beyaz bir karanfile benzerdi
dünyanın en safıydı
şimdi ise öldü
Rose Mary...

bir kadın bir erkek öldürdü onu
acımadan zevk içerisinde
acıdan neşe çıkararak
kıskançlık içerisinde
diri diri gömdüler karanlıklara
şimdi ne yapıyor zavallı
Rose Mary...

güldüğündei gül bahçeleri kıskanırdı onu
ağlardı gök yüzü onunla
severdi tüm dünya boğulurdu sevgiye
bir girdaptan girerdi diğerine
hep kötülükler açardı pembe güller
kimler sevmedi seni
bir ben seni sevdim yürekle
kimseler sevemezdi ki seni
benim sevgim kadar
Rose Mary...

ağlıyorum ben sen yokken
ıssız şehrin parklarında
geziyorum çamlı yolda
ayak izlerine bakarak
sen yokken kanıyor yüreğim
ölüyor ruhum bedenim
bilmelisin
Rose Mary...

şimdi seni öldüren o aciz kadın
o aciz erkek
mutlu bile olamadılar
karabasandan bir evde
mahkum oldular yaşamaya
kimse ölmedi
o veya başkaları
bir sen
bir ben
öldük Rose Mary...