Rotasiz Hayat

Kör bir kurşun sıktım güneşe.
Kapkaranlık bir yorgan çektim üzerime.
Ay,başını dayadı pencereme uyuyor balkonda.
Tik tak can çekişiyor anılarla asılı duvarda.

Susmuş denizin şarkısı,rüzgar uyumakta.
Yer gök inliyor,sevdiğim benden uzakta.
Gece kurşun yağdırır üzerime acımasız.
Herbiri gözlerinden kalbime akan sayısız yıldız.

Gözleri bulutlu yağmurun,uyanmmış uykudan.
Nefes alıyor perdeler,sensiz karanlıktan.
Gölgeler içinde yıllar yorgun,ben yorgun.
Kendini bende,saçlarımı acının ellerinde unuttun.

Dudaklarımdan sensiz boşluğa sözcükler aktı.
Susuyorum artık bunlar son fısıltı.
Bana vuran eller değil,yar oldu.
Sahibi eller değil,dertler bana yar oldu...

Azat Baykara
01.01.2010