Rû-nümâ

İçerdeki la askerlerinin

rû-nümâ‘sının

ölü kızları

Al

dağlarında ağıt

okurlar

Ve

Ölüm

Hep!

Sıfır geçer Rû-nümâ!

Cûdî’nin al dağlarında.

ayaklarımdan fışkıran ruhumun keje’si

dengbej güftelerinin la makamına sükut.

hiçlik evrenine azade göçebe.

ben seçkin değilim rû-nümâ!

/-

kangrenli

bir flu göz çemberinde

lisanı lehçesinde âmâ bir çöl suyu gerdanı.

kalbim kölelere yas tutan biri olmasa bile

senin

feryatlarını işitmiyor kuşların hacı babaları!

buğdayın altın saç taraklarında

yinsani’nin

siyah gökyüzündeki askerlerine

divanı çivit uçurumuyum rû-nümâ!

divanın sofileriyle münzevi pürtelaş

hüzün elbisesinin kara lekesini giyiyor.

yok oluşunda açan şakağının

güneşi kaçıran kuşları

biraz ağrı(lı)

biraz cûdî(li)

mezopotamya’nın kör bekçilerinde

öpülen kalbinden daha iyi değil!

kalbime

içirdiğim ottan kuşların kalpleri rû-nümâ!

hüzzam

giyinmiş sol suskunluğuma tövbendir.

libası küf bulaşmış cilt serencemlerimiz!

sağıma üç kez

soluma üç kez rû-nümâ vur!

Kudüs’ün taş çocuklarının Rabbi,

Soraya’nın ruhuna t ö v b e etsin!

yirmiyedisekiz

Kasım04:44/LÖSEV

solmuşkuşların

kalplerinebanılmaz!