Ru Yası

eskidik gönül
zaman suyunu içti yüzümüzün toprağından
düşündükçe derin derin daha bir çatladı gidenler
elinde şüphe ile geldi yarınlar dünler
güvensizlikle yıkandı yüzlerimiz
bu duran somurtkan katılık ondan kalma

misket topladığımız anlardan
misket oynadığımız zamanlara geçmek için
sonra söndü isteğimiz ikisi için de
çok mu acele ettik
biz de mi suratını kaldırımlardan toplayanlar olduk
de be gönül
kim mıhladı gözlerimizi o parkelerin derz arasına
neyimiz kayıptı bizden şevkimiz kadar
yok yok aşka bize göre değilmiş
onsuz da kayıptım ya yalnızın zulasında

kahır üstüne katmerlenir
anladık bu dünya ben'i yaşayanların
kuyrukta yeri yok siz söyleyen dillerin
doğmayı seçememiştik de
ölmeye sabırsızlığımız ondan mı

sonrası ya da ötesi yok
bu gün yaşanmamışsa
ben de yaşamadım
yakıştırmadın ya hayat bizi bölmene
kalan olmak her gün ağırlaşıyor bilesin
kan aheste,adımlar isteksizce seyreldi yollarda
bu ru yası bitmeli gönül
gayrı soğuğunu almış
yalnızlık yerleşti evimize
en kronik halde

debelenmeyi bıraktım yar batağında
ilk gençliğim giderken elden
biz de ömrün garantisinden
hasır altı olduk desene gönül
artık geçmiş çoğu şey bademizden
bıraksan tasasını esamesi kalmamış tedirginliğin
nafile

bırak koşmayı artık
tökez takılacak anın kaygılarından
her günün göz payını doldurmak sırası
detay bırakacaksın tecrübe ceplerine
ve ne zaman dolarsa çekmeceler
gitmekten korkmayacaksın


11mart10

Metin'e