Ruh G/özümü Tutuşturanın Şerefine

sevgili tabut sesim
ah ey
ey bana durmadan yaratanı hatırlatan
ey soluğunda soluklandığım
eğer bir daha yanında yürüyebilecek olsam
razıyım şehrin en hırçın yağmurlarına
çekilir miyim hiç güneşin gölgesine
şimdi ruhuma işleyen
ve şu an okunan ezan aşkına
ben ayaza ayaz mı derim
bir daha tutacak olsan ellerimden
-artık mevzu bu değil
boş ver-



seni burada alıkoyduğum için
üzülüyorum fakat artık çılgınca değil
neymiş geçmiş geçmeli(y)miş
peki
nuru gözlerimin ışıltısı sönük
madem ekmek almaya giderken vuruluyor çocuk
madem ki
sulu-sepken saflık çılgınlığını
capcanlı tutmanın yararı yok
bakma sen
çoğaltmaların çaresini bulurum
o zaman zevkle
çıkmazlar sokağına
şarkılar ısmarlıyorum
bozguna uğratmayan
üstelik en hasından
kendim için
mevsim değişikliğine sebep olan
Madame Coco'ya da gelsin
aldanmaya bayılana
parmağında alyansını
şık oynatan aşkı deli anlatan
davetkar hatuna
(...)
bu şarkım
özellikle O'na tam tamına yedi kez gelsin
hadi ona buna
Hürmüz Boğazı da
çıkmazlar sokağına alıyorum
alakasız biliyorum
falan filan
yoksa yok
mümkünse çocuklar duymasın
evet kesinlikle onlar aşkı
''su
hava
toprak
ateş diye bilsin'' desem
çılgınca olur mu ki
zira kulptan öte
hiç bir vakit ateşi kutsal saymadım ama
canım tabut sesim
döne-döne
ben senin
''olur'' diyen oktav ritmini severim
birde çayı çok sevdiğim için
bağ dinimi demliyorum
an kürdilihicazkar vaktidir
severim karanlığı ve aydınlığı
ve saflığı
gündüzü
gökyüzünden kopardığım yıldız takımını
ve bir yaşam şarkısını
şimdi tam sırası
gereksiz cümlelerin canını yakıyorum
bir bilsen nasıl gözlerimi yumuyorum
ilham aldığım çarpık bizleşmeden ibaret
tüm ama
tüm gerçeğe
ruh gözümü tutuşturan yaşamak şerefine
içiyor
en içten şarkılar eşliğinde
çıkmazlar sokağını içiyorum
şarkıların hepsi benden
tabii kendi bestecisinden
ne hoş değil mi
capcanlı...