Ruh Kaçışları
Ben beni bilmezken seni bilirdim.
Sen benden bihaber bir hallerde.
Sen geçmişi unutmuş, mutlu bir halde.
Ben bendeki seni unuttum da dirildim.
Bir resimdi kanatan son hançer kalbimi.
Hala soğuk, keskin ve kanlı bir halde.
Ben kalbimi söküp attım da dirildim.
Unuttum gözlerini,
Dilime yasak ismin.
Kandırdı kendini, lakin
Alışmadı tenim.
Doludizgin hallerim maziye teslim.
Dingin hallerimle yalnızım, tekim...
Yaşamaksa, mecburi yaşamak.
Yaşamak hür ama saadetten firar.
Yaşamak olmasam da,
Ne mesut ne de bahtiyar...
Akıl zoru gördü mü bir kaçış arar.
Beden zora düştüğünde kalp yanar.
Ruh bedenden gitti mi bırak gitsin.
Yakınmalar, tasalar boş...
Bir hayale birikmek zarar.
Bırak gidenler gitsin.
Şu ömür belası azalarak bitsin...
Gün sana düşman, gün sana zarar.
gittim de yittim, ben kendimi seninim zannettim, bilsen ne firari gönlüm, unutur gider, faketmezsin, bitersin yitirilirsin....
kutlarım
👍👍👍👍👍
İllegal hüzünleri cebine atmış bir şiirdi...
Tebrik ediyorum efendim güzeldi dizeleriniz.
..unutmalardan bakılmış maziye diyorki atılıp sökülmüş kalp izin vermiş ruha ama satır arasına gizlemiş umudu hür yaşamda teşekkürler caner bey..tebrikler...