Ruh Kırığı

kaç murad daha asılı kalır gözlerimde
düşmesin diye düşlerim,
tutunurlar kirpiklerime
ve ben
hep bu dem
gözbebeklerime hüznü emzirir
acıyı damla damla damıtırım sinemde



yakamoz yanar yüzümde
ormanlar alev alır
küllerini savurur geceye
sizli bir pusuya düşer aşk
dizleri kan-revan
eli yüzü yara bere


ne varsa şimdi avucunda
sür ayasını yüzüme
sana bulansın aklım
aşk sinsin üzerime


önce bir kız çocuğu düşer şiire
bildiği tek renk pembe
mısra mısra büyür sonra
kara kalem bir eskiz gibi
eskitilmiş bir kadına dönüşür çaresizliği

ahh..bilir misin?
ne ç o k s u n içimde
söylesene!
bir ben kalır mı senden geriye?!







sekizhaziranikibindokuz