Ruh Ve Ten

yakamozlar gibi sevişirken
ruh ve ten

kaçıp gidiyorsun bazen kendinden

zor muhabbetler kalıyor geriye
boşluğundaki mahzende

içinle konuşuyorsun
için susuyor
inadına

ıssızlık doluyor şarap misali sarnıçları hayalin
sarhoş oluyorsun

başı boşluğun ayakları dolanıyor
dilini peltekleştirirken makamlar
şarkı oluyorsun geceye ay seni söylüyor seni dinliyor kayıp yıldızlar

ellerini uzatıyorsun gökyüzüne ellerin yanıyor eski bir güneş artığından
düşüyorsun yine kış masallarına düş oluyorsun

üşüyorsun göçebe serçeler gibi
ağaç kovuklarına sığınıyor ölün

ölüyorsun kendi mateminle
karanlık eşarp bağlanıyor ihtiyar ağaç dalına yaprak yerine

hazan döküyor hüznün mor bahçelere
poyraz süpürüyor denizin tam göbeğine

yakamozlar gibi sevişirken
ruh ve ten

kaçıp gidiyorsun bazen kendinden

zor muhabbetler kalıyor geriye
boşluğundaki mahzende

içinle konuşuyorsun
için susuyor
inadına ...