Ruhsuz Senfoni
Ölü kentlerin ülkesinde
Canlı cesetler görüyorum
Gömülmüşleri, çıkarıyorum kimi zaman
Hoyratça koparıyorum geceyi gündüzden
Sessizliğin örtüsüne sarınan
Ve ne varsa Aşkın içinde barınan
Öldürüyorum...
Bir su birikintisinde kırıyorum
Demir bir çubukla
Kimsesiz Göz kapaklarımı
Ruhumun senfonisini bitmek bilmiyor
Tadı mavi denizin
Yüzüstü kırk boyunla
Renksiz bir suda
Ölüyorum
👍sevgili Çağrı sayfnda okuduğum ilk şiir beni alıp götürdü adeta. kutlarım...👍👍👍
hangi mısrayı ayırıp yorum olarak sersem ki gözlerinin önüne her kelimeyi ayrı ayrı beğenmişken. bu son şiirin en sevdiğim şiirin oldu, kendi yüreğimden bir parça sanki.tek kelimesi yeter aslında;
...ölüyorum.
çok yaşa şair, çok yaşa tebrikler üstandıma...