Ruhsuz Sevgili

yalın ayak koşmamızdan belliydi sevdaya vurgun olduğumuz...
ne ayaklarımıza batan dikenler umurumuzdaydı.
ne de kalbimize batacak olanlar...
yaralıydık...
ondan başkası çare olmayacak diye;görmezden gelirdik.
"akan kan damarda durmaz"edasıyla akıtırdık
sarmazdık kanayan yaramızı...
cesurduk...
yıldırım düşme ihtimali olan her dağa mıhlanırdık
aşkın tam onikisinde dururduk
ama Allah'ın belası hep ıskalanıyoduk...
kurt gibi açtık.
sevgiye...aşka...
aynı sayılırdı kaderimiz
sevdiklerimizi akbabaların elinden kurtarmaya çalışırdık
ve.........
kurtarırdık..
Ruhsuz bedenlerini...



ruhu olan bi beden kurtarma umuduyla
yaşamaya devam...