Ruhum Çöl Eşkıyası Benim

Bugün bulutları giydirdin gözlerime
Hepside karaydı
Hepside kül renginde...


Bir çınar gölgesinde
Sende yitirdiğim aşkın tohumlarını saydım
Yorulmuştum...

Sarhoş yıldızlar düştü ayak dibime
Hepsi seni parıldıyordu
Hepsi birbirinden divane...


Oysa bulutlara yağmur olan bendim
Gözlerinken toprağım...


Gözlerinin ferini öperken uyanmıştım sabaha
Geceyi sükûtun yakamozlarından alıp
Günaydın şiirlerini doğramıştım
Çırılçıplak gözlerinde...


Meğer güneş hiç doğmamış
Dağlarımın emzirdiği gölgelere
Kaf dağlarının yalanıymış
İlk görüşte aşk...


Ki o gölgeler seni saklamış benden
Bir avuç küflenmiş efsun için...


Ah gecelerimin sekiz köşeli süreyyası
Elleri gülistan yârim
Gözlerinden zemzem içir bana
Aşkımız dökülsün naif tenine
Sıyrılıp günahlarımızdan...


Ruhum bir çöl eşkıyası benim
Bedenim hala seni aramakta susuz
Gözlerime aşkını sürmüş toprağın iltihabı
Bulutlarım yağmursuz...


Gözlerinden ıslat sen topraklarımı
Zambaklarım açmıyor sensizlikten...

Rüya olmalı bu her gece gördüğüm
Denizleri içiyorum avuçlarından
Ellerin visal bana
Yoksa gölgeler mi emzirir oldu dağlarımı
Sıyrılıp karanlığın şakağından...

Yoksa bu gördüğüm
Leyla' mın serabımı?


Semavi güzelliğin düştü usuma
Seni söylendi damarlarım
Yine girmişsin kanıma
Ey aşkına rükû ettiğim kadınım
Dindir artık bitsin bu ıstırabım...


Boşalt şarjörünü beynime gözlerinin
Şiirlerime siper olsun rüzgâr...


Ben mi?
Elimde bir köhne kâğıt ve körpe bir kalem
Dağılır düşerim toprağa
Yeter ki şiirlerime dokunma!