Ruhum Mu Bedenim Mi

Ruhu kenara itilmiş sanki bedenimin,
Kimsesiz,çaresiz ve yorgun...
Yaraları var;kanıyor,ağrılı her bir köşesi
Soğuk,yalnızlıktan üşüyor,
Tutunacak bir el arıyor kayboluşlarda,
Sığınacak bir liman arıyor savruluşlarda.
Ruhum mu yaşlandı,bedenim mi bilemiyorum
Bazen küçük bir çocuk oluyorum bedenime inat,
Bazen de bedenim genç görünüyor ruhumun yanında.
Hesabını yıllara ve hatta acılara sormalı
Neyin bedelini ödüyorum üzerime biçilmiş bu hayatta?
Payıma düşeni fazlasıyla yerine getirmiştim oysa,
Kendimden geçtim,sevdiklerime verdim her zaman.
Yanlış burada mıydı yoksa
Yanlış verdiğim değerin fazlası mıydı?
Ödülü ıslak gözlerden taşan gözyaşları mıydı?
Sevmek,insanlara yüklenen ağır bir yük müydü?
Karşılığı boş eller,sitemkar diller ve itilmişlik...
Ruhum,sen kenara atıldığın yerde yanlızlığa mahkumsun
Tıpkı bir müebbet mahkumu gibi ölümü bekle
Ve o gün geldiğinde de ki Üstat Necip Fazıl gibi
''Var mı Allah'tan yukarı,kabirden aşağı?
Toparlan ruhum gidiyoruz,sen yukarı ben aşağı''