Ruhuma Fısıltı II

Günlerim ağır ağır geçiyor

Bir ışık huzmesi gibi

Dalların arasından

Altında kaldığım her ağırlık

Aydınlatsa da güneş penceremi

Gözlerim alacakaranlık

Bir kez daha güler mi çehrem 

Ah benim o neşeli anlarım

Şimdi yalnızlık dolu çevrem

Yaşlarım sel olduğunda anladım

Rengarenk bulutlara yıldızları asardım

Yastıklardan ev yapar, içinde oynardım

Ruhu hayat bulsun diye insanların

Hep omzumda taşırdım

Düş gibiydi bir zamanlar

Gözlerime değen rüzgar

Düştü artık yıldızlar

Ne rüzgar var

Ne de rengarenk bulutlar