Ruhumda Gemiler Var

gece uzun uzadıya
karanlığını savurdu üzerime
dallarından düşen bir kaç yaprak
payıma çoktan düşmüştü bile,
önce esmer renkler usuma hükmetti
sonra derinliklerine upuzun çekül inerken
içimde sanrısı volta attı
griye boyandı düşünceler
kayboldu küllerinde...

umutlar bir hayli münezzeh iken
saklandı güneş bulutlar ardına
''yakındır şimşek hızıyla yerle bir etmeye''
diye düşünürken
irrasyonel sayıklamaların kıskacında
içime bir adım daha yaklaştı...

pusatsız bir kavganın içinde
ruhuma meydan okuyordum adeta

eskimiş rafların sayfa aralarına
hücum ederken benliğim
aklım yetmiyordu bu direnişe
imgelerin dehlizi o kadar uzundu ki
okumaya yeltendiğim yaşam
bilmem kaç fersah daha genişliyordu

...sonra yürüdüm
zihnimin betonlaşmış izbe sokaklarına,
oysa, bir şiirin yazılma vaktini tasarlamıştım
çıkarmalıydım ikircik cümleleri satırlarından
sağlam düşmeliydi
sıkışıp kalmamalıydı dört duvar arasına

biraz da yalnızlığın verdiği esrikle
karalamak istemiştim hüküm giymiş yaşamın izlerini

çıkardım
ceplerimde biriktirdiğim tümceleri,
biliyordum ki hayat bir labirentti...
kıyısından bakmak ve varsayım da bulunmak çok kolaydı
önemli olan o dalgaların arasından bakabilmek
ve doğru yere doğru parçayı koyabilmekti yaşam
tıpkı yazılan şiirler gibi...

10.03.2015
Karakalem çalışması..