Ruhumda Mayınlar Döşeli

kestiniz ayaklarımı
altın papuçlarımla
şimdi mutlu ol diyorsunuz
gölgeme bile basmayın
canım yanıyor

dudaklarım suya ayaklarım toprağa hasret ölüyorum
yıllardır bir denizde
tuzdan ağarmış simsiyah saçlarımı
artık yakamozlar okşasın

beyaz bir patıskanın kiriyle onaylanmış
bir köşede duran
adsız kimliğim
beyaz bir kefenle çöpe atılacak

celladımla aynı hücrede
saniye saniye ölürken
el sürmeden sevmeyi öğrendim
sevmeden dokunmalara inat
beynimin en ücra köşesinde

susamıyorum fikrime cemreler düşeli
kımıldayamıyorum ruhumda mayınlar döşeli

simsiyah