Ruhumun Güneşi Sen

*..selam binlerce umuda yürüyen canlara...*

ruhumun güneşi sen ol!
g/özümle yoluna k/aldığım ışığım

ne b/akarsın böyle nazlı nazlı
hep yüreğim yanar kırık kalbin hasreti
özlemdi gönülde yatan umutlu olduğum renklere
akan gözyaşları dolanır içimdeki sönmeyen özgürlük ateşine.

esen rüzgarı yel değirmeni s/ayarsın
divane gezersin ezilir un olursun yoluna

mavzerine sevdalı yolda karanlık içinde
yorulmayan yüreğinle içim yanar durur z/amana

karşı duruştu umudun en görkemli anında
sevda yemini s/özlerine kalınca..
mavzerin namlusu umuda bakar
bakışın yüreğime uzanırdı

diyardan diyara uzun bir yolculukta
tanısaydım
yoldaş olmayı bilseydin
bir kere görseydim
umut ettiğin ışıklı fenerinle yollara düşseydin
neler olmazdı ki!

seni ruhumla yaşatır bil
güneşimle ısıtırdım
bir yaşam boyu sonsuzluğa giden yolda..

bir tek sen miydin karanlığa ışık
yoksa ben mi görmedim seni
yokken seni yaşamaktı
yıllara savrulan düşüne k/aldım

güneşimle ısıyan umutları
topla yüreğime
ruhum güneşlensin
seninle....

11*05*12*Karataş*