Ruhumun Kazı Çalışmaları

Kalemimle kazdım mezarımı
hüzünlü mısralarda
derine
daha da derine
gömmek için acıları
öldüm de dirildim bin defa

gün gelir
aldırmaz kimseler
zorunlu yok sayarlar 'denize gömün beni' nidalarımı
ihtimal; bir tepenin yamacına kazılır mezarım İstanbul'da
dert değil
denizi görmese ne çıkar o saatten sonra

yalnızlık değildir ölüm
son hiç değil
kimseler gelmese bile yıllar sonra başucuma
mühim değil
çünkü biz anlaştık, söz verdiler
evsiz kuşlar
her sabah şarkı söyleyecekler başucumda