Ruhumun Sesi Ney Sesi

Eşiğine sus düştüğüm sabahlar
Gel fikrime dalaş
Nerede dost , güven , emek ,sevgi, vefa
Nerde?..

Yüzler şimdi mi birbirine yabancı
Kimliğin gaddar erkeği
Fettan kadını..
Olur olmaza cinnet doğuran!..

Kasımda kuduran dalgalar gibi depreşken
Sisli düşler peşpeşe fırlatırken taşları
Hep bana mı isabet eder..
Büyüklüğün olanca gaileleri
Kendi üzerime yığmışken
Bir öfke kusmasıydı hayat..

İncinmeye görsün
Salaş yüreğimin ciğerleri
Çekilince anımsayışlar
Hüzün tanımsızlaşır mı!
Ya boğazıma?
Öfke geldiğinde akıl uçar mı!

Söz temsili bahanem..
Tatmaya görsün dilim
Sesimin tonu yetişemiyor
Umut ki çaresiz ihtişama aldanan

Var sen düşün
Öpüşen yaralı tanrıçam
Nefis denen o ten tozu..
Bende müebbet,
Özlemine tutanak
Komalık
Körpecik

Korkuyu belli edip olmasam
Yine itirafı öpen bir eşkâldeyim
Hep kulaklarımı tıkamalıyım
Nefsin cilvelerinde boğulurken
Ki benlik farklılığın bir hikayesi
Derken...kapılarında vedalaşayım.

Ciğerimin soluğunu,
Tekrar koyar mıyım önüme
Dar gelmeyecek makberi kimler kazsın
Tövbeye zamanı yok
Zühre'ydi ,Süveyda'ydı..
Adım ne bilesin?

İknasına kanmamış yüzleşmeler
Körpe yeminler dağılsın orucum!
Ben masalımı sildim
Gıyabı gezerken
Çarpmaz oldu kör ve duygusuz
Tütsüler kokuyor şimdi bedenim
Ruhumun sesi ney sesi!