Ruhumun Yanılsaması

Soğuktu deniz, güneş yeni doğarken;
Dalgalar boyumu aşıyordu çırpındıkça..
Miladı geçmiş sevdaların temizlenmesi gibiydi..
Vaftiz ediliyormuşçasına bırakıyordum kendimi su'ya...

Aşk'ları kirlenmiş bir kent'in
Sisli sabahlarına açarken gözlerimi bir kez daha;
İçimde büyük bir umut vardı...
Ve aşk tam bir blok ileride duruyordu...

Uçurtmalar öldü hayallerimde;
Gökyüzü kan rengi kadar kırmızı...
İntihar eden kuşları seyrederken;
Tek tek küsüyordu lambalar hayata...

Kirlenmişti kent,
Duygularımız kirlenmişti...
Sevinçlerimizle beraber açan her çiçek;
Duman duman soluyordu,
Ağır ağır tükeniyordu hayat...

Soğuktu hava, güneş batarken;
Boğuluyordum etrafımı saran yalnızlıkta...
Tarih öncesinde kalmış aşkların bir bir terketmesi gibiydi...
Yavaş yavaş bırakıyordum kendimi karanlığa...
Ve dünya; bir oda ileriden bakıyordu bana...