Ruhun Azapta...

RUHUN AZAPTA ...

söyle;

Neyi unutabiliyor ki insan ,sevdiğini unutsun.
Hangi sesi susturabiliyor ki kulaklarında,
İç sesini sustursun...
Kervan geçmez çöle bırakılırsa bir gece yarısı
Sabah gün açtığında o çöl ortasında

söyle;
Yolunu nasıl bulsun.

Dermanı yoksa bir adıma
Ve bir dağsa önünde ki,nasıl yola koyulsun.
Tutmuşsa içindekileri hep dil,
Şimdi nasıl konuşsun.
Hep kırılmışsa gönül konduğu dallar gibi
Gönül şimdi hangi dala konsun.
Duvarı nem insanı gam yıkarken,
Bir yudum huzur arayışın da ,ruh neyle doysun.

...ve neyi unutabiliyor ki insan?
-sevdiğini unutsun.

Veda için sallarken yar ellerini
Ellerin şimdi teselliye hangi eli tutsun.
Ayrılığı yaşarken gecelerin
Dilin hangi şiiri okusun.
Sen yaşıyor bir ölüyken,ruhun azapta!

söyle;
Seni kim toprağa koysun.

Anlayamazken sen dahi kendini
Gözlerinde gerçeği kim görsün!

ahhh ki ahhhh
Ve neyi unutabiliyor ki insan ;
...sevdiğini unutsun !