Ruhunda Yaşayan Sevda Yemini

sevdam seninle başlarken
gözlerine kalan dünyamla yürüdüm
bitmek bilmeyen yollarına...

ben dağlarıma yeminler okudum
sana olan yeminlerde

belki
yalan s/öze k/anarsın
dolan kurguya solan çiçeğe
su verilmeyen ağaca yanarsın
gezdiğin yollara dualar okudum

kuruyan sevda demine savrulan
çöle dönen Leyla yı arayan Mecnun a
dönsemde son sözüm
aşka susayan güzel ruhlara
bırak beni yanayım aşkın ateşiyle

içimde dağ çiçeği kadar büyüyen sevdan
dağlarım var yüreğimde
kuşandım yollarına bilirin sen yoruldun
kekik kokusu yayılsın ruhuna

duruldum
can çekişiyor her nefesim
ben sende değilken ruhunla yaşadım
yine sen gönlümün baharı bil !

ah dünyası kararan sevdamın çiçeği
feleğin gözü kör
kahrediyorsa tutkusu sevda yemini
sana sensizliğin hasreti varsa
gerçeklik semalarda s/aklandı

her uyanışımla sen göründün
sonu gelmeyen imkansız sevdalara savruldum
içimde yaşadım bir ömüre sayılan ayrılıklarda
talihinle kuşan be güzelim

kadere tasaya bel b/ağlarsan
feryat etsen önün baharda olsa
yollarımız kışa döndü
yinede sen kış çiçeği kaldın gönlümde

baharımın çiçeğiydin gülden güzeldin
ay'dan daha parlak göründün
yürek yorgunu tenhalara savrulsanda

ecel kapını ç/alsada
seni düşüme sardığım ruhunla yaşıyorum
sonsuzluk ateşinle yürüyorum
her adımın seninle

*ruhumda yaşayan sevda yeminin de sevdim be güzelim

21*03*12*Karataş