Rujlu Şiir 2

Kısacık eteğim kadardır
İnsanlığa ve Sana olan güvenim

Sayılarını unuttuğum
Her bir
Kırışıklığımın,
Kırılmışlığımın
Sebebi olan aşklarım.
Adlarınız ve yaşadıklarımız,
Bugün
Bir güvercin kanadında uçarken
Bilmediğim bir şehre
Uçurtma gibiydi uçan kuş
Ve ben
Bir çocuğun gülümsemesiydim
Yüzümdeki birkaç falçata izinde
Birikse bile gözyaşlarım

Atlamak istediğim uçurum,
Birkaç adım geride kaldı
Çıkmak istediğim bulutlar ise
Hala çok yukardalar,
Başımda şekil değiştiren
Birer hamur gibiler
Mavi bir sonsuzluğun göğsünde.
Tanrının şahitliğinde ve sessizliğinde.

Bugünün nefesi
Yarınıma can olacak.
Ve o can
Soğuk bir bedende,
İnançsızca atacak
Zamana diklenircesine,
Asi ve cahilce vuracak
Sol göğsümü parçalarcasına,
Tüm tabularımı yıkarcasına atacak
Bir savaş davul gibi...

Yarınıma gebe olan bugüme
Haykırmaktayım tüm kinimi,
Gecenin karanlık gözlerine bakarak
Deşmekteyim sessizliğin rahmini.
Ne bir iz daha isterim yüzümde
Sebebi aşk olan,
Ne de bir kez daha yalvarırım
Cevabı sessizlik olana.
Artık inanmıyorum sana anlasana
Sen ki bir sevgili
Adı bilinmeyen,
Sen ki bir Tanrı
Karşı gelinmeyen