Rujlu Şiir 3

Zaman bir nehir gibiydi
Ben ise tam ortasındaki bir kaya
Döve döve şekil verilip
Yontuldu ve alındı benden olan
Sivri olan uçlarım ise
Artık yuvarlağımsı ve parlak
Sanki hiçbir zaman
Keskin sözü olmayan korkaklar gibiyim
Dünyanın dönmesine özenen
Dönekler gibi
Ama biliyorum bende kalan öz
Hala sert ve gizli
Derin bir devlet gibi.
Kimi zaman fısıldar kulağıma
Suikast sözler söyletir
Kimi zaman ise
Düğüm atar dilime intihar mısralarıyla
Ama hep saklıdır o
Beynimin kör noktalarında
Kalbimin en sıcak köşesinde

Ben ki
Taksimde bir kızdım
Kaçmış çoraplarımla
Bütünleşen sözlerim vardı
Kimi zaman ise
Tabulara diklenen şiirler kusardım
Gecenin kör yüzüne
Şimdilerde ise
Ne şiirim kadı kusabilecek
Ne de tek bir sözüm

Adımımı atamadan boşluğa
Son birkaç mısra duydum
Ölüm kokan
Kör noktalardan gelmiş sıcak dizelerdi:

Sürgün yaşayacaksan bu hayatta
Bağışla yaşamını
Koca bir sonsuzluğun midesine
Bilinmezliği bilinir kılmak için

Ve artık gerisi karanlığa gebeydi
Sessizlikle gelen
Son nokta da konmuştu
Şiirin son mısrasına