Rüya

yusuf ta olmak vardı züleyha da
biz ikisi olmadan da olunabilirlik
derecesinde takıldık.
mertebesizliğin de bu kadarı!
ne bekleyen ne de beklenen olan değildik.
ama bu haldeyken bile sevebilirdik.
sevdik.
kimse yazmadan kimse görmeden
hiç kimse de bilmeden olsun dedik.
öyle geldik
öyle geçtik bu satırlardan.
kim bizi
kendisi gibi olmadan
kabul edebilirdi.
düşünmeden
beklemeden
acı olmadan aşk para etmez miydi
bu sadistlerin gözünde.
biz aldırmadık.
şeker tadındaydı sevmelerimiz(sevişmelerimiz)
dilimizden bal damlardı
diğeri yere akıtmadan tutardı.
onunda ağzında petekten cümleler
üzerini bal ile sıvardı.
İşte aşk dedikleri tam da bu olmalıydı.
kimsenin artığını arkasını toplamadan
seni sen ile yaşamaya başlamak
ne ilerisi
ne de gerisi
yalnızca durduğun yerde
mutlu olmak.
En az bu kadar güzeldi seninle olmak,
Bir de şu pencereme konan sabah tellalı kuş olmasaydı.
......