Rüya
bir rüya gördüm Monik
dört bir yandan
okul yoluna geliyordu bisikletli çocuklar
turuncu beyaz kıyafetleri
elleri yüzleri tertemiz
sepetlerinde kitaplar ve çiçekler
erkekler ıslık çalıyor
kızlar şarkı söylüyordu
okul göründü hafif yokuşun sonunda
bembeyaz bir bina
bahçesinde bir şenlik havası
uzaktan şehrin sesleri duyuluyordu
rengarenk evler arasından geçtim
az sonra sokaklardaydım
herkes tanıyordu sanki beni
yürüyenlerin arasına katıldım
küçük bir kız çiçek tutuşturdu ellerime
gözlerimde yuvasından yeni ayrılan bir kuşun heyecanı
camekânları izledim
her şey vardı
oyuncak bile
sinemaların hemen karşında
kahve dükkânları
bir de güzel kokuyordu ki
az ileride büyük meydan
ve otomobillerin telaşı yoktu
meydanın çevresini kaplayan yeşiller arasında
hayalimi gördüm
her yaştan çocuk özgürce koşup oynuyordu
devrim parkında
bir banka oturup izledim saatler boyu
ağaçlar arasında yürüdüm bir vakit
her dilden şarkılar eşlik ediyordu
akşamüstüne
ve Monik sen öpüyordun beni
gerçek olamayacak kadar güzeldi herşey
bir ağaca yaslandım
sırtımda kırmızı bir ıslak
ellerim ellerim çok ağrıyordu
ben Arjantinli bir aşık
Bolivya tepelerinde
bir rüya gördüm
yoksa ben öldüm mü Monik
Bu goruntu ancak hayallerde olur dediniz sanki...ya da baska bir hayatta...yaşadığımız coğrafya için uzak mi;(( çizilen tablo insana huzur veriyor..okurken insan huzur buluyor. Yüreğimize saglik cokca selamlar
ben Arjantinli bir aşık
Bolivya tepelerinde
bir rüya gördüm
yoksa ben öldüm mü Monik..İşte buradan itibaren şiir yeniden başlıyordu sanki, ya da yeni bir hikaye öngörüsü oluşmuş gibiydi. Üst dizelerden az biraz bağımsız. Finali etkili yapmakla birlikte çokça yeni bir başlangıç hissi uyandırıyordu. Devamı gelse dedim hani;).. Anlatım şahaneydi. Kutluyorum gün aydınlığı olsun Hüseyin bey..