Rüyasız

gece trenlerine kazınan yorgun kelam: uzak

kent çürüğü şiirlerim var
isminin boyası dökülen

rutubetli
soğuk
kirli

tenin sık ağaçlıklı orman misali
çığlık çığlığa yabani kuşlar
irtifa kazanan yeşilde
göremiyor ama buluyoruz birbirimizi

ürkütücü
tozlu
deli

bırak omuzlarını saran
Goya hayaletlerini
düşlerini aç kanatlandır
derdest et yaşamı
kurtar sakladığın işlemeli bohçalardan

geniş şiirler boyunca rüyasızım kalamazsın

gece trenleri
epey uzak