Rüyaydı

Sen tanrıçaydın
Ben soluk tutulması

Biliyorum rüyaydın
Zor sokakların kuytusunda
Bir umut zulası

Keşke gerçek olaydın

Kaşların gerilmiş yaydı
Kirpiklerin canevimde saplı ok
Karşımda duraydın da
Bin kez daha vuraydın

Senden gelene sözüm yok

Gitmeyip de kalaydın
Bütün yokların var olduğu anda
Mutluluğa varaydın

Gözlerim gözlerine mahpus
Son sözü söylemeden susaydın

Bendeki evliya sabrı
Son sözüne mahsus

O anda ne zaman, ne gökyüzü
Ne de kurtulmak isteyen
Mahpusluktan

O anda yalnızca 'SEN'
Bendeki 'SEN'
Seni bile kıskandıran kendinden

Biliyorum rüyaydı
Zor sokakların kuytusu
Gecenin deminden daha karaydı

Gözlerin ak tüylerinde rüzgârın
Kıvıl kıvıl yelesiyle yüreğime koşan taydı

Mevsimde bir bile geçsen yüreğimden
Nabzıma biçtiğim ömürlük paydı