Rüzgar

bana tek huzur veren rüzgardı
ve onun sesi..
ertesi gün bağdat caddesinin sonuna kadar yürüdüm
öyle bir rüzgar vardı ki
çok soğuktu
yüzüme soğuk ve sert rüzgar
çarpıp gidiyordu
yol uzadıkça daha çok vuruyordu
sapmadım bir yere
sapamadım..
vur dedim biraz daha vur dedim..
vurdu gene en derinden vurdu
o an düşmüştüm ateşlere
bedenim ateşti
ama ben soğuktum ve kırılmış bir parçaydım
seni bekliyordum..
her zamanki..
ama bu sefer taşmıştı artık sabrım
yetmiyordu direnmeye
yaşamak istiyorum
hergün hergün seni görmek istiyorum..
artık gel
kimlesen bırak gel
herşeyinle hazırım..
beni böle sonsuz bırakma
Rüzgarım.