Rüzgar Ağlarsa Fırtına Olur

Gözyaşı düşürdüm bir yerlere,
Rüzgârda ağladı, fırtına oldu biçtiğim
İçlerinde kayboldun, rüzgârdı vazgeçtiğim.

Bir yağmur düşürdü birisi,
Tek damla vardı seçtiğim,
Susadım, kıyamayıp ağladım sana,
gözyaşıydı içtiğim.

İçimde bir fırtına koptu bu sefer,
rüzgârına hapsettiğim.
Fırtına dindi ama ben seni kaybettim.
Yine ağladım
Rüzgârda ağladı,
Fırtına oldu biçtiğim.

Aradım seni
Böylece bitti gençliğim
Henüze geldi saatler, içlerinden geçtiğin,
En azından izlerini bulmuştum saatlerde, kendimi kaybettiğim.

Fırtınaya dönmüş ilk yaşam sancımdı bu, ilelebet çektiğim.
Ve sendin geleceğimi uğruna sildiğim,
Ama geçmişimi silmeyi beceremediğim.
Ağlamayı zevke dönüştüren umutlarımın hammaddesi sensin, Geleceğimin...

EMRAH NARGÖZ
9 Temmuz 2008
Salı 23.05