Rüzgâr Diliyle Konuşan Kadın

koşuyorum sana nasıl
çok özlemenin hızıyla
daha nasıl rüzgârla yarışabilirim, durmak güç
kuşlar diyorum, görüyorum kuşların kırıklık halini
kanadı öpünce yaranın kabuğu iç çekiyor
içimde siyah kumsal, kum çürüyor
şehre örtünüyor, gecenin tortusu sevişecek benimle
sakinleşmiyor içimdeki çingene, sabrım sesleniyor
acemisin dayan
dayanmak hangi savaştan kalan

fazla bu çarpıntı, nereye gideceğini bilmeyen
ağu, sesleri yutmuş cehenem de büyür
gölgelenen anılar ne zaman hürleşecek, sanma
çığlığımıza sokaklar yetecek
bir sırrın peşine düşmüş telaşlanmış hürriyet, alt üst
olmuş umut, güneş bilmeyecek

hızlanıyor rüzgâr, ömür sisin ortasında kalmış
orman, eksik yaşam hanedanlığı, yol
yok, yolculuk yok, bir ilkbahar yarattım, var
acak mıyım, adresi yok dinginliğin, gerçeğin
ağrısı hiç dinmeyecek

rüzgâr hızlanıyor, uyku bölünüyor, rüya dağıt
çocuklara, hayat dar, memleket hep sonbahar
damıtılmamış kabus, ürktüm, yokluk uzayacak

alnıma kazınmış ağıtları adından aldım, başka
bir hayatı bölüşürken sevdim kovalamacayı
odasına dönmedi yalnızlığım, her yerde
seni arayan çocuk, büyürken
bakışının üşümüş haliydi, iç gürültüm susmadı
bu kimsesizlik seferinde
şükür
çok şükür, solgun bir gül gibi buruk
kedere alıştım
öğrendim rüzgâr ve kum dilini


rüzgâr cevheri arıyor, bir dünya kanun
ve gerisi insan
içinde bir şarkı gizlidir nakaratı aşkla başlayacak...