Rüzgâr Gibi Geçti

Yatağında sessizce ağlıyor yaşlı kadın
Gözyaşları sel gibi yüreğine akıyor
Neden böyle yalnızsın nerde senin evladın
Mazi içinde yara ciğerini yakıyor

Bir zamanlar ne kadar neşeli genç güzeldi
El üstünde tutulur sevilir sayılırdı
Geçen güzel günlerin hepsi ona özeldi
Mutluluğu düşlerdi hayale bayılırdı

Beyaz atlı prensi gelsin diye beklerdi
Bir dostun davetinde onunla karşılaştı
Bu yıldırım sevdayı nerden bileceklerdi
Çıktı aklı başından bu aşka o da şaştı

Mutlu son geldi çattı evlendiler sonunda
İki minik bebeyle evleri neşe doldu
Eşini seviyordu huzurluydu yanında
Çocukları büyüdü iş- güç sahibi oldu

Onca yıl nasıl geçti hiç farkına varmadan
Kırk mutlu yıl sonunda sevdiğini kaybetti
Çocukları evlendi hıç hal hatır sormadan
Onu yalnız bırakıp yuvadan uçup gittİ

Şimdi artık yalnızdı anıları arkadaş
Kocası yanındaydı içinde yaşıyordu
Yoktu artık kimsesi ana-baba-eş-gardaş
Onları çok özlüyor gönlünde taşıyordu

Hayat maçı bitmişti uzatmalarda sıra
Ölüm meleği gelse alsa da gitse onu
Kavuşsa sevdiğine vuslata yansa çıra
Hakka koşmak değil mi belli faninin sonu