Rüzgar ve Orman

Ter dolmuş avuçlarımın içine,
Biraz senden biraz benden düşen damlacıklarla,
Tam başlangıç yerinden uyandırılsam da,
Kapatıyorum gözlerimi gözlerine,
Böylesi bir rüyada olmaya;
Dualar ediyorum durmadan bildiğim kadarıyla,
Nice dağların zirvesinde üşüyen bir rüzgar misali,
Yaklaşıyorum fırtınalar ortasında,
Ormanımsın dediğim mis kokulu koynuna...
Çınarlar altında serinliğimle sarilıp,
Menekşelerden topladığım tozlarla,
Kır çiçeklerinin özünü karıştırıyorum sonra;
Ve mevsimlerin en sıcak tortusuyla,
Sarıyorum seni dört bir yanda...
Geyikler koşuşturken bir aslan saldırıdında,
Tutup ellerinden çıkarmak için yüce dağlara,
Haykırıyorum kıyısında tükendiğin mavi sulara,
Bakınca ürperdiğimiz ucurumun kenarında;
Biraz senden biraz benden katmışcasına;
Hüznü şerbet yapıp dudaklarımda,
Sırrımı söylüyorum ölümcül aşkların korkaklında;
Yeşil ormanımsın deyip; gülüşünde şahlanan umutsuzluğumda,
Beyazı, pembeyi aldığım zakkumda;
Yeniden parçalara bölünmüş bu cihanda,
Temmuz sıcaklığında kavrulurcasına,
Ağustos çiçekleri açıyor sevgili koynunda...
Renklerini topluyorum işte;
Biraz benden rüzgar, biraz senden orman,
Ve deniz kızının sırrında;
Tut ellerimden diyorsun, mutluyum/mutlusun...
Bir kor ki yakan;bir yangın ki kavuran,
En çıkmaz anlarımda; döndürürsün...
Biraz benden aşk, biraz senden hüzün;
Gülüşünde kaybolduğum gün;
En çok olduğum yerde,
Acımasızca uyanırm, güneşin doğdu dağlarda;
Uyusam sen olursun,
Şu kapattığım gözlerimin gerisinde,
Biraz benden sitem, biraz senden özlem;
Gidiyoruz bir meçhule işte;
Rüzgarın esiri, ormanın kokusu bilerek;
Biraz senden canan, biraz benden can diyerek...
Ay gecelerinde yakılmış bir ateşte,
Buz tuttuğunu düşündüğümüz yüreklerde çözünerek;
Belkiler var ömrümüzde sevgili belkiler var...