Rüzgârın Izi Kaldı Sesimde...

Savrulan saçlarında gördüm onu önce
uzak olan yakınını:




Anlatılamayanın anlatısıydı...





I.






rüzgâr ki açtı araladı
ve ansızın çarpıldı bir kapı
adı aşktı, serseri rüzgârın





II.





elimizle tutamadığımız her şey gibi
aşk, rüzgâr gibi
esip geçer sevgili







III.





tozu toprağa katıp
rüzgâr gibi
şarkılar söyledik uzaklara






IV.





rüzgâr kovalayan çocukluğumda
rüzgârgülü vardı her çocuğun
şimdi ?rüzgâr yok' zamanlardayım






V.





sese hasret bir bağ evinin çürük bahçe kapısı gibi
rüzgârı özlüyorum...






VI.





Rüzgârlarla ovulur o ova, yalnızların dolaştığı...






VII.





hangi diyarın sesidir / içini dinleyen bilir
kelimesiz bir şiir / sonu başta gören bilir
birden, rüzgârın ardından bir sessizliktir






VIII.





dinle rüzgârı
bak sayısız hayat taşır
sapsarı güneşe söylenen şarkılar taşır dinleyene






IX.





Eski bir rüzgârın genç ıslığıyım bu akşam...






X.






rüzgârın yırttığı yerden teyellendim hayata
ve yüzümde rüzgâr artığı






XI.





o rüzgârlı yollar
sonbaharın yapraklarıyla süslediği o hüzünlü uzun yollar




yanan yalnızlanan
küllerini ister rüzgârlardan






XII.





içimdeki dalgın kuşların kanatlarına değen
düşlerimi o rüzgâra bağışladım ben






XIII.





bilirim
rüzgârın rengi yok ama
izi kalır sesimde