Rüzgarın Ve Suyun Sesiyle

Fırtınalar diner, kanatlanır ruhum.

Acının ve gümüşün solgun nişanesi,

Sokakların nemli gözlerinde,

derin bir hüzün ağlıyor.

Gülüşlerin ardında saklı duran hüzünler,

Kapılardan kovulanların sessiz yalnızlığına karışıyor.

Şehrin unutulmuş mezarlarında yankılanan çaresiz çığlıklar,

Titrek avuçlara düşen buzdan öpüşler gibi.

-yağmurların eflatun renginde  gözyaşları-

Kaderin yırtık haritasında coşan lav nehirleri,

Kader ve aşk, en derin kuyularda

Umut ışığını sabırla ararken,

Hayatın kör talihinde, kimine cennet bahçesi, kimine cehennem düşer.

Ruhun her hücresinde saklı derin izler,

Bir ömürlük ince zanaat .

Ufuk morarırken, kalbin kor aleviyle,

Sabahın ilk ışıltılarını usulca yakar.

Zamanın kırık aynalarını özenle onarıp,

Yıldızların sakin sessizliğinde kendi içten şarkımızı bulalım.

Zamanın unuttuğu o tenha yerde,

Sadece rüzgarın fısıltısı ve suyun ninnisiyle dinlenelim.

Ruhumuza dinginlik sunan çeşmeler, 

kutsal bir mabet olsun,

O çeşmenin pırıl pırıl sularında,

Tüm karanlık gölgeler aydınlığa kavuşsun.