Saat 00:00

Bugün günlerden ?'Hüzün''
Bir kentin gözyaşlarında boğulan bir gencin avuç içi yaralarında izler taşıdığı,
ölü anaçların ayaklarında biriktirdiği sancı feryatları,
bir babanın içmişliğindeki sarhoş yanı.







Bugün hüzün yağıyor dışarıda.
Toprak ıslanırken her damlada,
izi kalan ne varsa sertleşiyor bastıkça.
Çocuklar ağlıyor Dünya ya doğdukça.
Görmüyorum!
Ne doğanı ne öleni görmüyorum.
Aktıkça zaman katılaşıyorum.
Oysa ki benim parmaklarım da bir zamanlar küçüktü ve ayaklarım.
?Senin de öyle !'
Kıvırcık sapsarı saçlarım,
zeytin gibi gözlerim vardı.
Zaman yürüdükçe onlarda büyüdüler ve hüzne büründüler.




Bir yamaç paraşütüyüm.
Rüzgar dokundukça ve uçurum değdikçe ayaklarıma
işte o zaman yükseliyorum göklere.
Bazen bir martı değsin ellerime
yada bir serçe adımı söylesin istiyorum.
Hiç bir hikaye yarım kalmasın ve hiçbir çocuk ölü doğmasın istiyorum.
Hüzün yağıyor işte !
Aklımdan geçerken ve ellerim yazarken bu cümleleri
hüzün damla damla deliyor içerimi.
Bende doğarken ölmüşüm aslında.
Açarken gözlerimi dünyaya
bir karanlık çökmüş etrafa
hani derler ya,
'Annenin kaderi kızının çeyizi''
İşte o vakit annemin kaderi yazılmış alnıma..




Yine yüksek sesle koşuyor korkularım aşk/a susayan meydana
ve ben özgürüm diyemeden oracıkta ölüyor cesaretim.
Sanki boğazıma bıçak dayalı gibi susuyorum.
Gecenin siyah örtüsü dolanıyor saçlarıma,
kesiyor sözlerin ve düşüyor yere kirpiklerim.




Adımda söylenen sürgün anlamına takılıyorum
körpe tomurcuklar bir türlü boy vermiyor
ocaktan çıkarılmış,eritilmemiş ham maden gibi düşüncelerim,
gümüş oluyor
sevgim ise bir cevher
aslında uzantıları oynuyor gibiyim
yarısı eksik
yarısı yaralı
bir hikayede romanın son sayfalarını okuyor gibi
çeviriyorum takvim yapraklarını.




Sanki saat durdu !
Tam çift sıfırın üzerinde
benden kalan
senden artan.




12/07/14-10:10