Saat Gecenin Üç Ellisinde Sense Bende

Karanlığın en köhnesinde
Gecenin üç ellisinde
Uyandım
Baktım ki sensin beynimde
Yoktun oysa gecemde
Hatta ve hatta zihnimde
Unuttum sanıyordum seni kendimce
Unutmak değilmişte
Sensizliğe alışmakmış sadece
Bir şey olmuş yüreğimde
Benden kendimden öte
Yalızca senden ziyade
Ben seni
Bilmesem de
Görmesem de
Düşünmesem de
Hissetmesem de
Unutmak istesem de
Hükmedemiyorum bu yüreğe
Bir bakıyorum ki rüyamdasın işte
Canlı canlı diri diri gül yüzünle
Rüyada olsa yaşıyorum seninle
Rahatlıyorum o buğulu sesinle
Gül bakışlı gözlerini görünce
Gül yüzünün hatları beynime tekrar çizilince
Benden habersiz kendi kendine
Bir garip huzur doluyor içime
Sen bilmiyorsun işte
Rüyamdaydın bu gece
Mutlu ve huzurluyum ben
Seni gördüm diye sadece
Şimdi köhne karanlıklar beklenmekte
Gecelerin üç ellisi iple çekilmekte
Görülecek rüyalar dört gözle beklenmekte
Belki yine gelirsin diye
Her gece her gece gelsen ne güzel olur
Bu kız mutluluk deryasında boğulur
Sensizlikten yok olmaktan kurtulur...