Sabah Güneşi

Sabah güneşinde arındım bugün tüm hüzünlerden
Sızdı damarlarıma
Yüreğime bir sıcaklık
Arta kalan sessizliğe bir tını
Salık verdi unutulanlara
Buz kesen sevgiye bir dilim umut verdi
Soydu beni çırılçıplak
Yepyeni bir entari
Bahar renginde
Mutsuzluğu hapsederek güze
Tüm olmamışlıklarımdan arındırdı beni
Güne günaydın demeliydi en önce
Aynadaki aksine
Sonra demeliydi ağaca, kuşa, kelebeğe
Bindin mi sarmaşıktan salıncağa
Kucaklamalıydın gökyüzünü
Ömür dediğin nasıl değilse sonsuz
Nefesin de değildi
Yettiğince almalıydın
Hakettiğince vermeliydin
Sen
Yıkanmalıydın sabah güneşinde
Ay ışığında kurumalıydın
Gece beklerken seni
Sen günün yaşanmışlığıyla sarmalamalıydın onu
Topladığın hüzünlerini
Her sabah yıkamalıydın yüzünden sabah güneşiyle
Hiç bıkmadan.