Sabah Güneşim

Sabah güneşini çok seviyorum
Yatarken açarım perdelerimi
Sabahın ilk vakitlerinde odama gelir sessizce
Tıkırdatmadan girer penceremden
Yavaş yavaş ısıtırken tenimi
Gözlerimi okşar hissederim ışıldayan ellerini
Rahatsız etmeden çalışır uyandırmaya
Hiç incitmeden şefkatli bir anne gibi
Uyan yavrum sabah oldu dermişçesine
Kalkarım güne erkenden
İçime tatlı bir huzur gelir hemen
Bilirim ki; ben yalnız başıma değilim
Sabah güneşi de beni çok seviyor
Tüm vefakarlığıyla candan ve karşılıksız
Tıpkı bir anne gibi
Bir annemi özlüyorum
Birde güneşimi çok seviyorum