Sabaha Islak Geceler

dilimdeydin
son taşını fırlattığında
demiştim uzun kelimeler sallama
bumerang yer çekimi tanımaz
başına düşeni talih sanma!




asansör imdadı imgelerle
endirekt bakışlar
koca bir sevdadan arta kalanlar...
nihaleden devrilmiş bir tencere
hadi şimdi
yapış kulplarına istediğin kadar!

kaderde kısmette
boy aynandan bakar
evet;
zaman şimdi uçmuş avuçlarından
ama saniyeler bir vakitler elindeydi
hesaba gelmeyen pazarları
cumadan görmeliydi!

üzülme ama !
boşa geçmiş günlerin
ertesi de var!


izdüşümünde
cenin pozisyonu alamamış hırslar
ağlamaklı yüzüne konan makber çiçeği!
olsa olsa kendine zarar
ölüm o kadar kolay değil..
boşa demiyorlar
deprem öldürmez
öldüren
dikkatsizlik...



unutma;
kalem gecedir kağıt ta sabah!
sanma kalemim sabaha abdestlidir
sanma çarşafa yazarım karanlıkta...

iki nefes arasındadaki kronoloji
hayat dediğimiz kavram/boşluk
bizim doldurmamız için bırakılmış
işte dolduramadıklarımı (y)a(z)rarım o kör karanlıklarda!

zarara gülünmez değil mi?



ondan
nikotin şerbetine batırırım imgelerimi
ondan
gözyaşartıcı bombalarla yatarım
ondan
solana dek boğarım yıldızları

işte ondan
gecelerim ıslaktır sabaha!