Sabahı Sensiz Gecem

Güneşin parıltısı karıncalandı sonunda,
Ardına bakan gözlerimde.
Zor da olsa sabahı buldum.
Sensiz doğan ilk sabahımı,
Yokluğunda ölüme adanan adımı..

Kuşlar..
Ağlamaklı söylüyor şafak türküsünü bu sabah.
Garip bir hüznün ritmi esir aldı şakıyışları.
Çaresiz Kuşlar..

Gecenin eteğine asılan
Haylaz bir çocuk gibiydim dün gece.
İstedim ki eteğindeki taşları döksün.
Saklamasın koyu karanlıkları içinde,
Salıversin sabahı bekleyen kuşları.
Güneşin ışıklarını..

Bugün çok zor geldi sabahı beklemek biliyor musun?
Gece, saatin çarkına yüreğimi soktu sanki,
Zaman öylesine yabancı oldu ki o an,
Çaresizlik içinde cırpınışlarla bekledim seni.
Olmayan seni..

Dün gece yoruldum biliyor musun?
Sensizlikten bitkin olamadım bile,
Olduğum yerde sevdanı çektim içime,
Yalan sevdanı..
Her nefeste bir soru işareti daha asıldı odamın duvarına.
Bitti bitecek aç gözlerini derken,
Muammaya durmuş sorular eşlik etti peşisıra.
Cevapsız sorular..
Oysa sen varken
Ne bir sorun, ne de bir soru takılırdı ayaklarıma
Olabildiğince özgür bir kuş gibi
Umursamaz bir rotayla seyireylerdim hayat güzergahını.

Seni arıyorum biliyormusun?
Gözüme ilişen bir tek sey var ardında bıraktığın.
Kestane renkli saçlarının kokusunu solumuş yastığın..

Sen yoktun dün gece.

Kuşlar..

Ağlamaklı söylüyor bu sabah.
Bir başka dertli sanki,
Yaralı gibi.

Yok olmak ne demek bilir misin?
Varken, yok olmak.
Kaybolup yitmek bir meçhule nasıl tarif edilir?
Aynen öyle.
İşte sen, tarifi bile güç olanı yaşattın bana
Sabahlarıma katran ekip, gözyaşlarımı biçtirdin.
Kuru gözyaşlarımı..

Şimdi hayallerimi sırtlayıp gitme sırası bende,
Ardına bakmadan yola koyulma vakti geldi..
Kuşlar sizi özleceğim..

Beni üzdün ya emin ol sende üzüleceksin,
Beni unuttun ya! merak etme..
Sende artık geçmiş zamanın di'li satırlarında
Hüküm süreceksin