Sabahına Uyandı Gönlüm Güneşinle

S/onsuzluğu
yüreğimde b/akar
bir bilsen güzelim
her anın seninle doğuyor
her günün sabahına uyandı gönlüm

varsın
yoksun
bilinmezken
her günüm senle kayboluşum

ne fark eder ki
sen yanımda yokken
varsın yüreğime dikili ağaçken

her geçen an
zamana inat
suya yazılmayan
yüreğe kazılan
silinmez bir tarihsin

ben neylesem
sen çıkıyorsun karşımda
güneşe benzersin
yine akşam olunca
ah sızılarım
ağrıyan başım

yine başladı akşam güneşi batıyor
yine dertlerimle baş başayım
güle hasret koklamaz iken aradığım
sen kokuyorsun içimden
hiç nedensiz bir derde düştü bu gönlüm

yüreğimin sızıları burkuldu
yine sevda elimde bir veda ile sedaya düştü gönlüm
yarası gönlümün karası

yine acıyan gülüşlerim
anlatılmaz yaşanır
diyen dilleri yürek dondurdu
bin söze anlatırken

hissedilen bir güzelin yolları şen şakrak gülüşler sakladım yarınlı güne
seni beklerken sabrı bileyen acılarımla
ve güneşin sabahına uyandı gönlüm
seni sordum gelenden gidenden

sen sedalı bir zamana düştün
ben senin derdine
sabahına uyandı gönlümün güneşi...


28*04*14*