Şablon

tüm şablonları ile yarım bir gece
altını üstünü karıştırıp kendimi arıyorum
şehirlerin kalabalık trajedilerini dolaştığım bütün yollar şimdi kimsesiz
duran bir ağaç konuşur mu başkasının eski yalnızlığı ile
fakat son baharlarda eksilirken ağladıklarını duymuştum
serin bakışlar düşüren mevsimlerin o inatçı yalvarışlarına rağmen
hepimiz aynı yorgunluğunu taşıyorduk

insan olanın içini kimse bilemez
bir çiçeğin çocuğunu doğururken çektiği sancıya katılarak
tabi ki sizin bir arı olmanızı beklemiyoruz
azıcık niye ağladığını anlasanız bulutların
utanır elinizi toprağa ekerdiniz ölmeden önce

alakasız günlerin kayıtsızlığını anlatmak değil niyetim
sarılmanın sıcaklığını yasaklayan bir kutup ayısı da değil
akıl kendine yorulmak için o kadar çok konuşuyor ki
kimse bunun farkında değil

kendimi arıyorum demiştim ya kimseye bunu söylemeyin
düzen düzmecesinden arta kalan saatlerimi şiir yazarak geçiriyorum
ne kendime inanıyorum ne de size
al başka birinden de o kadar
bir harf dökülmiyecekse eğer samimiyetin dudağından
tanrı olsanız neye yarar

evet bulduğum ilk kuyuya konulmadığım için mutsuzum
öğrendikçe artıyor ızdırabım bu karmaşada
olumsuzlukların hepsini yükleseniz de kadere
pek de bir şey yapamazsınız bu aşamada

başın başına sorular sorma cürrettini bulduğum için kendimde
tasmalı bir köpek gibi sahibime yalvarıyorum
duygu barajını aşan her kişiyi azaad edin
ya da sağır ve dilsiz kılıp çürüyen bedenini
sonsuzluğun uyuklayan kimsesizliğine verin.