Sabret Be Gönül

Ömrün son deminde her şey tarumar
Bu günler de geçer sabret be gönül
Hayat dediğin ne say ki bir kumar
Dayan biraz daha gayret be gönül


Oğlum kızım derken geçti bunca yıl
Şimdi yalnız kaldın geldi son fasıl
Yaşam kanunu bu ipine asıl
Geçmişte yaşanan ibret be gönül


Anne baba göçtü kalmadı kimsen
Yaşarken onlara çok sevdim desen
İçinde ukdedir binlerce busen
Yıllardır çektiğin hasret be gönül


Acıyla yoğrulmuş hüzünlü mayan
Takma hiç kafaya dayan ha dayan
Koskoca bir ömür elinden kayan
Duymadan kimseye nefret be gönül


Nilüfer doğru söz gitmez hoşuna
Kes artık sesini deme boşuna
Ağlayıp sızlayıp vurma döşüne
Nedense mutluluk nedret be gönül