Sabret Ve Bekle...

Sabret ve bekle...

Bir saksı hapsinde sardunya koyuyorum gün görmez penceremin önüne.

Küflenmiş yeşili, neşe saçıyor hüznüme.

Dün dünde kaldı diyor.

Bugün bakıyorum boş kalmış ellerime; alaycı gülün batıklarını sarmış hüzün, gözyaşı merheminin birlikteliğinde.

Peki yarın?

Yarın ne olacak? Diye soruyorum çilekeş bülbül görünümlü dervişe.

Bekle diyor.

Bekle... Sadece bekle!

Sabrım sükût ediyor hayatın çapraşık ilişkilerinden kaynaklı dengesizliklerine.

Denge üzerine kurulu kâinatın dengesiz insanlarına sitem ediyor çekilmez acılarım.

Bekle diyor kendi kendine... Sabret ve bekle...

Ve bekliyorum...


29.01.2010