Sabrimi Şükür Besler

Kâinatın özüne, kilitlendi beş duyum,
Her varlık alacaklı, ben hepsine borçluyum.

Oyun sandığım hayat, kolayı zor edeli,
Ödemekle bitmiyor, yaşamanın bedeli.

Sebebi meçhul korku, acının verdiği haz,
Derinlere daldıkça, huzur veriyor biraz.

Hakikat merkezinden, sonsuz kere daire,
Büyüyüp küçülerek, değişiyor ha bire.

Hangisinde mekânım, neyin neresindeyim,
Neresi gönül yurdum, neresi benim evim?

Bazen bedenim ruhsuz, bazen ruhum bedensiz,
Bir faili muhtar var, diyemem ki; nedensiz.

Doğum ölüm eksenli, çizgide yaşıyoruz.
İçimizde olanı, Öteye taşıyoruz.

Dünya kime ne verse, verdiğini alıyor,
Can kafesten uçunca, her şey burda kalıyor,

Göğsümü çatlatırken, vicdanımdaki sesler,
'Hüküm ancak Allah'ın', sabrımı şükür besler.

Hamdi sena etmektir, yaralının ilacı,
Hakkı Hakla bilende, ne dert kalır, ne acı.

10.12.1988